مدعیان معاصر مهدویت، خواب را راه ارتباط با ائمه اطهار؟عهم؟ و کسب علم از ایشان معرفی کرده و از ادله اثبات ادعاهای غیرقابل اثبات خود می‌شمارند و مخاطبان خود را به خواب‌باوری می‌خوانند و گاهی با ارائه فرامینی آنان را به ورطه رویاپروری می‌کشانند تا علاوه بر جذب موعودباوران، مصونیت و نفوذ کلام در مخاطب را به چنگ آورند. این نوشتار بر پایه روش توصیفی _ تحلیلی و بهره‌گیری از منابع کتابخانه‌ای، جایگاه خواب در میان متمهدیان فعال معاصر را بیان می‌کند و روشن می‌سازد که خواب‌گرایی از ابداعات یا ویژگی‌های فرقه خاصی نیست و گروهک‌های بسیاری در دست‌یابی به اهداف خود آن را به کار بسته‌اند؛ سپس از نقش خواب در گرایش به آنان پرده بر می‌دارد و در پایان علاوه بر تبیین هدف خواب‌گرایان از ترویج خواب‌باوری، با نگاهی انتقادی، استنادات آنان را به چالش کشیده و حجیت خواب در گرایش به ایشان را همراه با بیان تناقضات بررسی می‌کند.
