بهره‌گیری از آیات و روایات در راستای اهداف فرقه‌ای، از شگردهای فرقه‌های انحرافی است. بهائیت نیز برای مستندسازی برای ظهور سید علی‌محمد شیرازی در سال 1260قمری و بیان بشارت‌هایی از دین اسلام بر بابیت و بهائیت، آیه اجل (یونس: 49) و شأن نزول ادعایی آن را مورد دستبرد قرار داده است. بهائیت مدعی است این آیه دال بر پایان‌پذیری دین اسلام و شأن نزول آن، دلیل پایان اسلام پس از هزار سال است. بنابراین پایان اسلام و ظهور موعود در رأس هزار سال محقق می‌شود و آن زمانی است که سید علی‌محمد باب ظهور کرده است. نوشتار پیش رو با روش توصیفی _ تحلیلی، این ادعای بهائیت را نقد و بررسی می‌کند و نتیجه می‌گیرد که ادعای شأن نزول، کذب و روایت منسوب به رسول خدا6 بسیار ضعیف و استنادناپذیر است. همچنین آیه شریفه نیز بر مدعای آنان دلالتی ندارد و اشکالات بسیاری نیز بر چگونگی استدلال آنان وارد می‌شود.
فلاح علی‌آباد, محمدعلی. (1393). نقد و بررسی ادعای «پایان دین اسلام و ظهور موعود» با توجه به آیه «اجل» و شأن نزول ادعایی آن. پژوهش های مهدوی, 2(8), 101-120.
MLA
محمدعلی فلاح علی‌آباد. "نقد و بررسی ادعای «پایان دین اسلام و ظهور موعود» با توجه به آیه «اجل» و شأن نزول ادعایی آن". پژوهش های مهدوی, 2, 8, 1393, 101-120.
HARVARD
فلاح علی‌آباد, محمدعلی. (1393). 'نقد و بررسی ادعای «پایان دین اسلام و ظهور موعود» با توجه به آیه «اجل» و شأن نزول ادعایی آن', پژوهش های مهدوی, 2(8), pp. 101-120.
VANCOUVER
فلاح علی‌آباد, محمدعلی. نقد و بررسی ادعای «پایان دین اسلام و ظهور موعود» با توجه به آیه «اجل» و شأن نزول ادعایی آن. پژوهش های مهدوی, 1393; 2(8): 101-120.
