در این نوشتار به آموزه انتظار از دیدگاه جریان جمن‌شاهی _ که در قرن بیستم در ایالت پنجاب پاکستان به وجود آمده پراخته شده است. در این راستا نخست بنیان‌گذاران این جریان _ سید طالب حسین‌شاه و فرزندش سید جعفر الزمان‌شاه بخاری _ را معرفی می‌کرده و به بیان ویژگی‌های شخصی آنان می‌پردازد. سپس به اجمال، منابع و آثار این جریان _ که به قلم سید جعفر الزمان‌شاه نگاشته شده و به چاپ رسیده‌اند _ معرفی می‌شوند و آن‌گاه به برخی از افکار این جریان، مانند عمل به اصالت حرمت و عمل نکردن به قاعده سوق مسلمین اشاره می‌شود. همچنین به نمونه‌ها تفسیری آیات قرآنی درباره آموزه انتظار پرداخته می‌شود که سید جعفر الزمان‌شاه برداشت متفاوت و ذوقی از آیات داشته است که تا کنون هیچ‌یک از مفسران اهل‌سنت و شیعه به آن اشاره نکرده‌اند. در پایان به آموزه انتظار و مهدویت از نگاه این جریان در چند مورد اشاره می‌شود که آنان به الوهیت امام زمان4 معتقدند و می‌گویند وقتی آن حضرت ظهور کند همه مؤمنان معصوم خواهند بود؛ امام عصر4 نازل می‌شود و امامان از اولاد حضرت آدم7 نیستند، بلکه نوع آنان با بقیه انسان‌ها تفاوت دارد.
