ظرفیت‌های بی‌نظیر آموزه مهدویت، مانند برپایی حکومت جهانی، باعث طمع‌ورزی فرقه‌های انحرافی در آن آموزه شده است. نوید ظهور منجی بشریت در ادیان الهی نظیر اسلام همراه با توصیف علائم و شرایط زمانه ظهور بوده است. فرقه‌های انحرافی که توان انکار این علائم و شرایط را نداشته‌اند به ناچار به تأویل آن نشانه‌ها و تطبیق آن بر مقاصد فرقه‌ای خویش رو آورده‌اند. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی به بازنمایی تطبیقی تأویلات فرقه‌های انحرافی در علائم و شرایط ظهور می‌پردازد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که در تأویلات فرقه‌ها، علائم حتمی نظیر خروج یمانی و سفیانی و ندای آسمانی و از علائم غیر حتمی علائمی مانند خیزش پرچم‌های سیاه خسوف و کسوف در ماه رمضان به تأویل رفته است و از شرایط ظهور نیز مواردی مانند قیام به سیف، و برخی وقایع طبیعی آستانه ظهور تأویل شده است. البته برخی علائم و نشانه‌های قیامت نیز نظیر طلوع خورشید از مغرب، دخان و خروج دابة الارض به قیام موعود تأویل شده است.
