در تاریخ مذاهب اسلامی، شیعه امامیه به مسلمانان دوازده امامی معروف و مشهور بوده‌اند و وجه تسمیه آن نیز اعتقاد به دوازده امام پس از حضرت محمد6 می‌باشد که با تصریح و وصیت آشکار به عنوان اوصیای پس از ایشان معرفی شده‌اند. این خصوصیت و اعتقاد به دوازده امام و وصی، چنان با تارو پود شیعیان دوازده امامی عجین شده است که حتی مخالفین آن‌ها از فرقه‌های مختلف شیعی و اهل‌سنت در کتب خود بدان اشاره نموده‌اند و عنوان خاص برای اکثریت شیعیان گردیده است. در گذشته و کنون فرقه‌هایی یافت گردیده و می‌شود که با تمسک به برخی گزاره‌های متشابه، ادعای افزون بودن عدد ائمه به سیزده یا بیشتر را نموده‌اند. این دسته ازمدعیان تلاش دارند تا عدد دوازده در روایات شیعی و اهل‌سنت را حصر اضافی دانسته و با تمسک به برخی از روایات متشابه، تعداد اوصیای حضرت رسول6 را بیش از دوازده نفر بدانند. ضرورت پاسخ به این دیدگاه و عدم جمع آوری تمام قرائن روایی در نگاشته‌های پیشین، انگیزه این پژوهش بوده است و در این پژوهش تلاش نموده ایم تا با بهره گیری از قرائن روایی اثبات نماییم که تعداد ائمه به صورت حصر حقیقی بیان‌گر عدد دوازده بوده و این دیدگاه علاوه بر تایید روایی، متکی بر اجماع شیعه نیز می‌باشد .روش بحث توصیفی _ تحلیلی بوده ونگاهی منتقدانه به جریان‌های انحرافی دارد.
