پیدایش مدعیان امامت همواره از مشکلات مهم امامیه در روزگاران مختلف بوده است. از جمله این داعیان، جعفر بن علی الهادی7، در دوره غیبت صغری می‌باشد. این پژوهه با هدف بررسی طرح ادعای امامت از سوی جعفر بن علی الهادی7 در روزگار غیبت صغری، با روش توصیفی تحلیلی، درصدد بازشناسی شخصیت وی می‌باشد. این جستار با بررسی متون کهن، ضمن طرح زیست‌نامه جعفر بن علی به بررسی ادعای وی و عوامل پیدایش آن می‌پردازد و نقش افرادی همچون فارس بن حاتم را در شکل‌گیری این ادعا مورد بررسی قرار می‌دهد و چگونگی تقابل امامان معصوم با جعفر بن علی مورد بررسی قرار گرفته و در پایان نیز گمانه کسانی که بر این باورند وی از ادعای امامت خود دست کشید، مورد نقد قرار می‌گیرد.
