آینده بشریت دغدغه همه انسان‌ها و اعتقاد به منجی در آخرالزمان فصل مشترک همه ادیان آسمانی بلکه غیرآسمانی است. کسانی که از ستم گسترده جهان نگران بوده و همواره به دنبال روزنه امیدی برای برون رفت جهان از این وضع نامطلوب هستند، علاقمندانه در پی کشف زوایای زندگی منجی موعود برآمده و خواهان رفع ابهام از این باور عمومی می‌باشند. لذا محققان دینی خصوصاً پژوهشگران شیعه، دائماً در مقام تبیین این حقیقت والا برآمده و به معرفی موعود ادیان بر اساس باورهای مذهبی خود می‌پردازند. آشنایی با نسب آن نقطه روشنای امید بشری از جمله ضرورت‌های انکارناپذیر در این راستا می‌باشد. با عنایت به ضرورت مزبور، و به دنبال ادعای برخی از مشاهیر اهل‌سنت مانند ابن تیمیه، این سؤال در اذهان خودنمایی می‌نماید که علاوه بر همنامی آخرین پیامبر آسمانی و آخرین منجی بشریت، آیا به راستی پدران آنان نیز همنام می‌باشند؟ ضرورت پیش‌گفته و سؤال فوق، نگارنده را بر آن داشت تا با روش تحقیق کتابخانه‌ای به پژوهش در این موضوع پرداخته و حقیقت امر را با تکیه بر منابع معتبر عامه تبیین نماید که مقاله حاضر نتیجه پژوهش مزبور بوده و یافته‌های آن حاکی از عدم صحت انگاره فوق می‌باشد.
