آخرین امام معصوم از سلسلۀ جانشینان پیامبر اکرم6 در قید حیات است و به صورت ناشناس در میان مسلمانان زندگی می‌کند تا در موعد مشخص، رهبری آنان را به عهده گیرد. اطلاعاتی که دربارۀ امام مهدی4 وجود دارد، در قالب احادیث و روایات مکتوب آمده است. در گذشته، حتی پیش از تولد امام دوازدهم، عالمانی بودند که معارف مهدوی را به صورت مکتوب از نسلی به نسل بعد منتقل می‌کردند. اینان از طریق برهان و استدلال با خرافه‌‌سازان و شبهه‌‌افکنان عصر خود به ستیز و رویارویی برمی‌خاستند. با این حال، در دنیای مدرن امروزی که مهم‌ترین رسانه‌های ارتباطی بر پایۀ تصاویر بنیان گرفته است، چگونه می‌توان برای حفظ و تبلیغ فرهنگ مهدوی تلاش کرد؟ با توجه به آن‌که سینما و تلویزیون، رسانه‌های متکی به تصویر هستند، آیا دربارۀ وجود و حضور امام مهدی4 می‌توان فیلم ساخت؟ اگر چنین شود، شخصیت امام مهدی4 چگونه باید تصویر شود؟ چون بحث ما در مورد نگارش فیلم‌نامه‌‌ای از نوع شخصیت‌محور است، ابتدا جنبه‌های مختلف شخصیت نمایشی از منابع مکتوب، استخراج گردید. سپس آن بخش از احادیث و روایات معتبر مهدوی که شخصیت امام مهدی4 را در غیبت بزرگ توصیف کرده‌اند، از نظر وجود این ویژگی‌ها بررسی شد. یکی از کنش‌های مهم شخصیت امام مهدی4 در دوران غیبت بزرگ، پنهان کردن هویت خود از مردم است. در نتیجه، مشاهده و ارتباط مردم با حضرت ممکن نیست. از این‌رو، در فیلم‌نامه‌‌ای که داستان آن در زمان حال (دوران غیبت بزرگ) جریان دارد، نمی‌توان شخصیتی را با هویت مشخص به عنوان امام مهدی4 در نظر گرفت. در این صورت، فیلم‌نامه‌‌نویس از طریق محدودۀ مجاز پرداخت شخصیت حضرت و الگوهای خاص می‌تواند شخصیت امام مهدی4 را به‌طور «غیرمستقیم» در فیلم‌نامه معرفی کند.
