بیع موقوفه با نگاهی بر استناد فقهاء امامیه بر توقیع شریف امام زمان

نویسندگان

1 عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، ایران

2 دانشجوی دکتری فقه و حقوق اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی، تربت حیدریه، ایران

چکیده

انسان به عنوان اشرف مخلوقات و خلقت بدیع الهی از زمین بی ارزش و بی مقدار آفریده شد و آبادی زمین را خداوند به عنوان مسئولیت و وظیفه بدو واگذار نمود کهG... هو أنشأکم من الأرض و استعمرکم فیها...F (هود: 61). وقف واژه‌ای نام آشنا در سیر زندگی بشر، به عنوان یک نهاد اجتماعی دینی در ابعاد و زوایای این زندگی در چهره‌های مختلف و متفاوتی، نقش سازنده و تعالی‌بخشی را در راستای این مسئولیت ایفا نموده است. این سنت حسنه را می‌توان در تعالی و پیشبرد اهداف اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، آموزشی، سیاسی و... یافت و به عنوان یکی از مسیرهای عمران و آبادانی تمام عیار در نظر گرفت. لذا پرداختن به این مفهوم و زوایای آن‌که جایگاه ویژه‌ای در تشریع دارد ضرورت می‌یابد. یکی از آن زوایای مورد نظر که از قدیم‌الایام مورد نظر بوده، فروش مال موقوفه است که نظرات و استنادات خاص خود را بنا به نظر فقیه داشته است و توقیع شریف حضرت ولی‌عصر؟عج؟ یکی از آن استنادات، می‌باشد که در این وجیزه بدان پرداخته شده و استنادات برخی فقهاء به آن مورد تبیین قرار می‌گیرد.

کلیدواژه‌ها