استادیار و عضو هیئت علمی مؤسسه آموزشی _ پژوهشی امام خمینی
چکیده
نیایش و دعا زیباترین شکل ارتباط با خالق هستی به شمار می‌رود. در فرهنگ شیعه دعاهای بسیاری با مفاهیمی گوناگون وارد شده است. دعای سلامتی امام زمان (اللّهم کن لولیک) از رایج‌ترین دعاهاست و به ولایت و امامت امام زمان4 مربوط می‌شود. محتوای این دعا اراده الهی در عنایت به ولیّ خود و تحقق حکومت جهانی او را یاد آور می‌شود و همه نسل‌ها را برای سهیم شدن در این سنت الهی و زمینه‌سازی برای ظهور دعوت می‌کند. نوشتار حاضر همگام با بررسی تک‌تک عبارات این دعا، به برداشت‌های تربیتی در حوزه شناختی، گرایشی و رفتاری پرداخته است. تربیت اعتقادی یعنی شناخت خداوند متعال و مقام ولایی امام عصر4 به عنوان حجت الهی و انسان کامل، نخستین آموزه‌های این دعا به شمار می‌روند. تربیت روح سپاس و ستایش از ولی‌نعمت و ایجاد محبت و دوستی، بُعد عاطفی منتظر را پرورش می‌دهند. رشد معرفتی و محبتی، وظیفه منتظر را در تربیت خود و دیگران مشخص می‌کند و او را برای حمایت کردن، فدا شدن و یاری امام زمان4 و زمینه‌سازی جامعه برای ظهور ایشان آماده می‌سازد و از این راه، به تربیت اجتماعی و سیاسی می‌پردازد. بر این اساس، فلسفه تربیت مهدوی از نظر مبانی الهیاتی، با پذیرش امامت و ولایت امام عصر4 و تشخیص و عمل به وظیفه همراه است. بنابراین در راستای تربیت انسان‌های منتظر و زمینه‌ساز برای ظهور، تربیت باید الهی و ولایی، و بر پایۀ دلیل و حجت و نیز شناخت‌محور و محبت‌محور همگام با مسئولیت‌پذیری باشد.
