این پژوهش در پی ارائۀ نگرشی تحلیلی از کتاب ارزشمند الغیبة شیخ طوسی است. در این مسیر سعی شده پس از تحلیل زمان‌شناختی نگارش سلسلۀ غیبت‌نگاری شیعه، به این کتاب توجهی ویژه شود و بسترشناسی آن مورد بازخوانش قرار خواهد گرفت. شیخ طوسی این اثر را در هشت فصل تدوین کرده است. وی در این مسیر با استفاده فراوان از دو عنصر عقل و نقل سعی داشته با هم‌آوازی میان این دو مهم به تحلیلی روان‌شناختی از پدیده غیبت توجه دهد. از جمله مهم‌ترین مواردی که وی از دیدگاه عقلی به پدیده غیبت توجه داشته، لزوم امامت با توجه به باورهای عقلی بوده است و توجه به زندگی وکلای اربعه امام دوازدهم4 از دیگر مباحث ارزندۀ کتاب یادشده به شمار می‌آید. در عین حال، کتاب الغیبة خود دارای کاستی‌هایی چندی است که مرسل بودن بسیاری از روایات را از آن جمله می‌توان شمرد.
