علمای شیعه از دیرباز نسبت به حفظ احادیث معصومین: و نگارش آن‌ها اهتمام می‌ورزیدند و در انتقال معارف اهل‌بیت: به نسل‌های بعد، کوششی وافر داشتند. جوامع حدیثی و کتب مدونۀ قدمای علما دربارۀ موضوعات گوناگون نیز وام‌دار کتب پیشین خود هستند؛ کتبی که در طول تاریخ از بین رفتند، اما اندک‌آثارشان را در همین کتاب‌ها می‌توان یافت. شیخ طوسی _ که حلقه رابط بین متقدمان و متأخران به شمار می‌رود _ به بسیاری از این کتب دسترسی داشته است که با مراجعه به کتاب الفهرست ایشان می‌توان نام کتاب‌های بسیاری را یافت که وی مطالعه کرده و در آثار خود از تعداد زیادی از آن‌ها بهره برده است. شیخ طوسی در کتاب الغیبةللحجة از کتب بسیاری استفاده کرده است که در نوشتار پیش رو برآنیم منابعی که شیخ در باب «علائم ظهور» کتاب یادشده از آن‌ها استفاده بیشتری برده را بررسی کنیم.
