دکترای مطالعات اسلامی از موسسه بین‌المللی مطالعات اسلامی حوزه علمیه قم، دکتری شیعه‌شناسی دانشگاه ادیان و مذاهب اسلامی، عضو هیئت علمی و استادیار جامعة المصطفی العالمیه، پژوهشگر موسسه مطالعات راهبردی اسلام معاصر(مرام)
چکیده
عدل از مهم‌ترین و بنیادی‌ترین سجایای اخلاقی است که ابعادی درونی، بیرونی، فردی و اجتماعی دارد. آنچه نهادینه شدن عدل در درون انسان را میسر می‌نماید ویژگی «کرامت نفس» است. این مقاله با رویکردی توصیفی _ تحلیلی به تشریح و تبیین چگونگی و چرایی مبتنی بودن تحقق عدالت بر کرامت نفس می‌پردازد. ابتدا مفهوم عدالت تبیین شده و بعد رابطه عدالت و کرامت نفس بررسی خواهد شد. علاوه بر کرامت در بعد فردی، کرامت جمعی و حکومت کریمه و نسبت آن با تحقق عدل مطالعه می‌شود و بیان می‌گردد که بدون کرامت نفس، عدل به معنای حقیقی آن اجرا نخواهد شد. پس عدل و کرامت انسانی توأمان بوده و جامعه مهدوی مبتنی بر کرامت انسانیِ کارگزاران آن بوده و عطیه کرامت نفس را برای تشنگان آن به ارمغان می‌آورد. از این رو می‌بایست جامعه مهدوی که در مسیر برپایی حقیقی عدل و قسط حرکت می‌کند، بر شالوده کرامت انسانی بنیاد نهاده شود. همچنین بیان خواهد شد که طاغوت‌ها همواره برای به بردگی کشیدن دیگران سعی در تخریب کرامت انسانی آن‌ها می‌نمایند.
