استادیار پژوهشکده مدیریت اطلاعات و مدارک اسلامی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی قم
چکیده
یکی از باورهای بین‌الادیانی، خلافت و موعودگرایی است که مباحث تطبیقی متفاوتی دارد. این مقاله با نگرشی مقایسه‌ای، پس از بازکاوی موضوع خلافت الهی از آغاز تا آخرالزمان با استناد به کتب مقدّس اسلام و مسیحیّت و مقایسه اسناد موجود؛ نشانه‌‌هایی که خبر می‌دهد موعودگرایی به شکوهِ قدرت دین الهی منتهی می‌شود را بررسی نموده و با تبارشناسیِ آخرین خلیفه برحق، یعنی؛ حضرت مهدی موعود4، (از نسلِ خلفای بر حقِ محمد؟ص؟ و مسیح؟ع؟) این ذخیره بزرگ خدا را، نقطه پایانی التقای اسلام و مسیحیت و نمادِ وحدت و قدرت دینداران دانسته و توافقِ این سلسله نسب را یکی از عواملِ مهم در جذب بزرگ‌ترین جمعیت‌های دینی جهان به دعوت آخرین خلیفه الهی یعنی؛ مهدی آخرالزمان؟عج؟ وانمود کرده است.
