درباره بیداء روایتی در برخی منابع متقدم اهل‌سنت و شیعه آمده است که آن مربوط به نشانه‌های ظهور حضرت مهدی؟عج؟ و با عنوان «خسف بیداء» (فرو رفتن لشکری در منطقه بیداء در نزدیکی مدینه منوره) است. از این رو این رویداد به عنوان یکی از علائم‌الظهور از اشتراکات شیعه و سنی می‌باشد. افزون بر آن، بیداء از صدر اسلام محل وقوع برخی رویدادهای مهم مرتبط با مسلمانان بوده است. در این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی و با اتکای به منابع کتابخانه‌ای انجام شده، به رویدادها و کارکردهای بیداء از محل احرام بستن تا فروخوردن لشکر سفیانی پرداخته شده است. پرسش اصلی این مقاله آن است که بیداء از منظر منابع شیعی و سنی چه کارکردهایی دارد و رویدادهای به وقوع پیوسته در آن و اشتراکات و احیاناً افتراقات شیعه و سنی در این باره چیست؟ برآیند مقاله حاکی از آن است که بیداء افزون بر آن که در منابع فریقین به عنوان محل احرام، تلبیه، نماز و نیز بیان برخی احکام دانسته شده، مکانی است که لشکری در آخرالزمان که دشمن حضرت مهدی؟عج؟ هستند در آن فرو می‌روند و به هلاکت می‌رسند.
سامانی, سیدمحمود. (1398). پژوهشی در موقعیت بیداء و رویدادهای واقع در آن از محل احرام تا فرونشست آن از منظر فریقین. پژوهش های مهدوی, 8(29), 119-136.
MLA
سیدمحمود سامانی. "پژوهشی در موقعیت بیداء و رویدادهای واقع در آن از محل احرام تا فرونشست آن از منظر فریقین". پژوهش های مهدوی, 8, 29, 1398, 119-136.
HARVARD
سامانی, سیدمحمود. (1398). 'پژوهشی در موقعیت بیداء و رویدادهای واقع در آن از محل احرام تا فرونشست آن از منظر فریقین', پژوهش های مهدوی, 8(29), pp. 119-136.
VANCOUVER
سامانی, سیدمحمود. پژوهشی در موقعیت بیداء و رویدادهای واقع در آن از محل احرام تا فرونشست آن از منظر فریقین. پژوهش های مهدوی, 1398; 8(29): 119-136.
