طولانی شدن عصر غیبت، موجب چالشهای مختلف سیاسی _ اجتماعی شده است. این چالشها گاهی از بیرون جامعه دینی؛ و گاهی از درون جامعه دینی و در اثر خلأهای اعتقادی و فکری شکل میگیرند. در این پژوهش سعی شده «دلایل رویگردانی مردم از علما در آخرالزمان» به عنوان یکی از چالشهای بحثبرانگیز که منجر به آسیبهای زیادی در جوامع دینی شده است، مورد بررسی و تحلیل قرار بگیرد. در عصر غیبت مردم به هدایت و راهنمائیهای علما به عنوان نائبان عام نیاز دارند. اگر در همین زمینه عملکرد علما نادرست باشد و در گفتار و عمل تضاد داشته باشند و به برخی امور خلاف شأن آلوده شوند؛ منجر به اختلال در عقائد و افکار مردم شده و از آنها فاصله میگیرند. این پژوهش با روش کتابخانهای و رویکرد تحلیلی _ توصیفی نگاشته شده که به ارائه چند راهکار علمی و عملی در زمینه برقراری ارتباط مؤثر بین علما و مردم پرداخته است. از میان راهکارها میتوان به تجهیز علما به علوم و امکانات روز برای پاسخگویی به مسایل و شبهات؛ دوری از بعضی صفات ناپسند و مذموم و همچنین هوشیاری نسبت به دشمنی دشمنان و... اشاره کرد که علما با رعایت آنها میتوانند در جامعه دینی نقشآفرین و اثرگذار باشند.