دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم قرآنی تهران، ایران
چکیده
مسئله غیبت امام زمان7 در مباحث مهدویت جایگاه ویژه‌ای دارد. اگر چه در روایات متعدد تعبیر «لَابُدَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ مِنْ غَیبَة» دیده می‌شود، اما در میان جامعه شیعیان رایج شده که: «غیبت امام عصر4 به سبب وجود گناهان ماست». سؤالی که به نظر می‌رسد، این است که چطور گناه این همه کافر و مخالفِ امام زمان، مانع ظهور نیست و فقط گناهِ همین اقلیت شیعه که معتقد به وجود و ظهور امام زمان7 هستند، مانع ظهور ایشان‌است؟ لذا مسئله قابل بررسی است. محقق و فاضل بی‌نظیری چون علامه آیت‌الله شیخ محمدرضا جعفری،[1] این بحث را به‌شکل مستدل بیان نموده و ادلۀ ضرورت غیبت را مطرح نموده، معتقد است براساس دلائل، اساساً امام زمان7 نمی‌تواند غیبت نداشته باشد، و این موضوع از حکمت‌های الهی است. نگارنده، پس از ترجمه سخنان علامه، به تلخیص و توضیح دیدگاه وی پرداخته است. نتیجه بحث چنین است که براساس شش دلیل زیر مسئله غیبت و امام زمان7 از هم جدانشدنی است: 1. لزوم خالی نماندن زمین از حجت خدا؛ 2. امامت نکردن حضرت مهدی7 حتی برای یک روز؛ 3. آیات ناظر بر وعده الهی و غلبه دین خدا بر همه ادیان(پنج آیه)؛ 4. دوازده نفر بودن امامان؛ 5. حدیث ثقلین؛ 6. احادیث مهدویت در کتب اهل‌سنت و نکات مهم آنها ناظر بر الهی بودن امامت امام عصر4؛ که در این بخش به سه حدیث مهم از منابع عامه اشاره می‌شود. گفتنی‌است که وجود امام با غیبت، منافاتی ندارد.
[1]. محقق جعفری از عالمان معاصر و سختکوش است که علاقه‌ای به شهرت نداشت. آیت‌الله خوئی به‌سبب شأن والای علمی آیت‌الله جعفری، ایشان را «الموسوعه المتحرکه» می‌نامید. منبع سخنان محقق جعفری در این مقاله، کتاب ایشان است به زبان عربی، که در: «مرکز الأبحاث العقائدیه _ الغیبه _ محمدرضا جعفری» موجود می‌باشد؛ لازم به‌ذکر است که کتاب فوق توسط همین قلم، ترجمه و تحقیق و تنظیم شده و انتشارات نبأ آن را چاپ کرده است.
